In ons boek Midlife Kick bedachten we een nieuwe therapie: F.A.R.T. – Fabulous Aging Reset Therapie. Stel je voor dat je rond je vijftigste in therapie kunt gaan, je neemt samen met een coach de tijd om alles op een rijtje te zetten, grote schoonmaak te houden en even stil te staan bij alle frustraties en negatieve ervaringen van de afgelopen vijftig jaar. Of dat nu een scheiding is, een fout gelopen liefdesrelatie, een ontslag of teleurstellende carrière, het afscheid van een dierbaar iemand of een ziekte die je hebt moeten aanvaarden. Evengoed sta je stil bij alle positieve ervaringen, om dan alles een plaats te geven en ballast overboord te gooien en lost te laten. Samen met de F.A.R.T.-therapeut doe je een mind reset, zodat je klaar bent om fabuleus ouder te worden. ‘Schitterend idee!’ kregen we te horen, ‘waar wachten jullie op?’ Wel, we gingen op zoek naar de geschikte persoon, en we stellen jullie graag Christel De Jonghe voor, zij is Midlife coach en ze past perfect in ons F.A.R.T. verhaal. Wie is Christel? Als ik mezelf zou bekijken als een toevallige voorbijganger dan zie ik vooral een gedreven vrouw, met sterke overtuigingen die wenst dat het voor iedereen goed komt in het leven. Ik refereer graag naar mijn iets wat turbulente levensloop: ik had niet bepaald een fijne jeugd, toen ik dacht dat ik het onbezorgde geluk eindelijk gevonden had, is mijn eerste grote liefde, de vader van mijn zoon, plots gestorven. Ik was 36 jaar, met 2 bedrijven en een zoontje van 4 jaar. Wat er toen gebeurde was zo erg, mijn enige verweer was om aan iedereen te verkondigen, vier het leven, hou je niet bezig met prullen die je irriteren, leef ten volle en wees dankbaar dat je leeft… Ik bleef een positieve vrouw, met al wat bagage en dat werd opgemerkt door mijn huidige partner Dirk. En nu wordt het onwaarschijnlijk mooi, hoe wij een TOP koppel vormen, hoe we elkaar aanvullen, hoe we kritisch zijn, tegenover elkaar op een lachende manier, hoe we rekening houden met de minste ontsporing, elkaar bijsturen, elkaar loslaten, en terug telkens samenkomen. Hoe we kunnen lachen, hoe we kunnen huilen (ook van puur geluk), hoe we met één beweging merken wat de ander nodig heeft, zo mooi, zo intelligent ook, om elkaar sterker te maken, met wat we elk van ons al voorhanden hadden. En de mensen zien dat aan ons, hoe vaak we niet de opmerking krijgen van ‘zo’n relatie, dat zou ik ook willen’ en dan zeg ik, doe dat dan, iedereen kan het, je moet het zien, je moet het willen, en je moet elke dag investeren in wat je wenst. Zo merk ik ook meer en meer dat ik een soort van ‘hart uitstorten’ magneet ben, het bedreigende van mijn tamelijk blitse verschijning vroeger heeft plaatsgemaakt voor een grotere openheid, de drempel is minder hoog geworden, ik ben voor mijn omgeving de vrouw die het op elk gebied gemaakt heeft en ik voel aan dat afgunst plaats heeft gemaakt voor toegang tot ‘oudere wijsheid’. Voor de rest hou ik van mensen, hou ik van happy times met vrienden, open haard, hoe later op de avond, hoe meer je de vibe van verbondenheid voelt. Ik zie graag mensen veranderen in de loop van zo’n avonden, iedereen wordt zachter dan. Ik hou van de slappe lach, goed doorlachen ook, zo echt vanuit je buik. Ik hou van projecten die werkelijkheid worden, en geniet van elke stap er naartoe, ik hou van onverwachte ontmoetingen, connecteren met mensen, ik hou van uit eten gaan, neem altijd iets dat ik in die specifieke samenstelling nog niet gegeten heb, gin-tonic, witte wijn, de roes van een vallende avond.
Waarom midlife coaching? De lockdown was eerst een totale crash voor mij, geen beurzen meer dus ook geen standen verkoop, en ik was juist zo goed bezig. Tot mijn partner Dirk de heilige woorden zei ‘maar je bent geen stand hé, je bent Christel’! Inderdaad: ik had mijn identiteit volledig verbonden aan de standen en zo dacht ik verder: wie wil ik zijn? Al heel mijn leven? Ik wou toch psycholoog worden? Ik wil iedereen happy zien, ik wil dat iedereen ziet dat er altijd kansen zijn, ik wil niet zo maar een importeur zijn met enkel commerciële benefit, ik wil wat het dichtste bij mezelf zit waarmaken. En zo kwam ik bij die personal coaching. Ik wou de algemene Corona beleving verbinden aan een Midlife state, we rennen allemaal in onze dagelijkse beroepsbezigheid als een trein vooruit, zonder nadenken, van de ene gebeurtenis in de andere en Corona zette dat on hold. Eigenlijk op een aangename manier, want die gedwongenheid gaf meteen een vrij gevoel ‘we kunnen er zelf niet aan doen dat alles stopt, het is de schuld van Corona’ (en niet je eigen schuld dat dingen stoppen) en dat gegeven is hetzelfde als een Midlife, evalueren wat er was, wat je gedaan hebt, hoe dicht staat dat bij wat je zelf wilt, en wat kan je doen om je pad te herschikken om dichter te komen bij jezelf en bijgevolg ongemerkt gelukkiger te worden. “Zit er iets dwars, of wil je gewoon even alles op een rijtje zetten? Speelt deze C-periode je ook parten? Ik help je graag!” Ik ben ervan overtuigd dat er altijd dingen zijn waarover je bij je naaste omgeving/partner niet terecht kan, vooral omdat die altijd op een bepaalde manier reageren doordat ze je goed kennen. Je zal bij hen dus minder een open raad, reactie, luisterend oor vinden dan bij een coach. Je naaste omgeving is dus vaak te bevooroordeeld. Een coach benadert je met een ‘open blad’, dat je in eerste instantie zelf kan invullen. Al snel zal de coach het buiten het inhoudelijke ook een beetje technisch bekijken, ‘wat zijn de patronen?’, ‘is wat je doet wel voldoende verbonden met je waarden/overtuigingen, je identiteit’? Een coach bekijkt het eerst vanop een afstand, en laat de klant hetzelfde doen, abstractie nemen, het ‘probleem’ of ‘slechte gevoel’ plaatsen buiten jezelf, en dan kan je er samen naar kijken als iets dat je anders wil doen/voelen. En dat geeft altijd een sneller inzicht, dat zich al snel vertaalt in een project/traject dat je samen zal afleggen (coach begeleidt en klant krijgt inzicht). En ik ben nu al een paar weken bezig, ik voel me zalig landen en ik heb blijkbaar al een paar ‘klanten’ op een ander spoor gezet of liever: dat hebben ze zelf gedaan.” Hoe ga jij om met de C-crisis? Het beste is om er op een nuchtere manier mee om te gaan: niks verloopt zoals je het gedacht had, er wordt afgeweken van het voorspelbare schema, en dat is het ‘nieuwe gegeven’ waarmee je hopelijk tijdelijk verder moet. Ideaal eigenlijk om je te richten op mensen, ook al kan je ze nu fysisch minder zien, bel/mail/chat. Herontdek de kracht van het ‘sharen’, we zitten allemaal in het zelfde schuitje, dat creëert een soort van verbondenheid. Het mooie: je gaat andere dingen ontdekken, deze periode geeft je het perfecte excuus om andere dingen te doen, om tijd te maken voor jezelf, een check-up te doen, even halt te houden, een unieke kans op herbronning. Welke wijze raad heb je voor jongeren? Zoek vooral een bestemming/activiteit die dicht bij je identiteit ligt, iets waarvan je warm wordt, maak niet te snel compromissen over zaken die je echt belangrijk vindt, weet dat het niet noodzakelijk is om een groot doel na te jagen, deze tijd profileert zich meer als een onzekere tijd waarin je je best flexibel opstelt dus haak flexibel in op wat er NU gebeurt, probeer nieuwe dingen uit en laat jezelf toe om af en toe te struikelen = beetje geïnspireerd op de Caminante van Antonio Machado over de wandelaar & het pad: het doel wordt werkelijkheid al wandelend. Voor Wifty’s? Aan onze generatie: maak regelmatig een grote schoonmaak in wat je allemaal meesleept, wees niet bang om nieuwe dingen uit te proberen, denk niet te snel ‘dit is niks voor mij’, omring je met mensen, sluit je niet op, mensen zijn je klankbord, oordeel niet te snel over anderen, hanteer een mooi mededogen, wacht niet te lang met wat je stoort uit te spreken, stuur jezelf geregeld bij. Aan alle Wifty’s: blijf niet vastzitten in wat je niet wil, formuleer je doelen, positief klagen over iets/ je onvoldaan voelen is iets wat je niet mag koesteren, tracht op te sporen wat je stoort, wees niet lui in koestering van wat er fout loopt open je ogen, zie de keuzes, alle hulp zit in jezelf. Wees fier op jezelf, leg de sleutel van je geluk niet in de handen van een ander. Je hebt keuzes, maar als die er echt niet zijn tracht dan hetgeen je stoort op een andere manier te bekijken, wat leert het jou. Focus niet op wat je van de ander kan/zal krijgen, focus op wat je kan geven en dan krijg je vanzelf onverwachte dingen terug. Merk op tijd op dat je achter de dingen aanholt, las dan voor jezelf een stop in, geef jezelf een paar uur, een dag, een week en herbron….neem de tijd om de dingen echt grondig aan te pakken, dat is zo veel beter dan dat ze je blijven storen. ✖︎ Interesse in de midlife coaching van Christel? Check haar website en maak een afspraak met onze groeten: www.crystalcoach.info ✖︎ Meer info over ons boek Midlife Kick: www.midlifekick.be