Doen, doen, doen, actie, actie, een hele dag door.
Is dat niet dikwijls ons leven? Je tijd vult zich als vanzelf.
Ik betrap me er dikwijls op dat ik dingen formuleer als ik moet nog vlug ….., en dan ga ik nog vlug….’
Waar haal ik die vlugheid vandaan? Zal er echts iets misgaan of fout lopen in mijn omgeving als ik die vlugge dingen niet doe? En zal ik van die vlugge activiteiten wel genieten? Als het maar gedaan is, afgewerkt, hup weeral een puntje afgevinkt. Alles beter dan de stress te ervaren dat je iets zou vergeten zijn.
Een ander kantje van mezelf is, dat ik eerst de vervelende dingen aanpak, naar een wijze ‘opa’ uitspraak: ‘eerst het ambetant, en dan het plezant’.
Rest er dan nog voldoende tijd voor de zalige niks-hoeft momenten? Zijn de uren van een dag dan zo ontworpen, dat ze er voor zorgen dat je daar dan juist niet aan toekomt?
En misschien heb ik zo wel een trucje: als ik die zaligmakende momenten voor mezelf nu ook eens in mijn agenda zet? Een soort van 30/70 regel toepas? Maar toch besef ik tegelijkertijd dat ik die 30% persoonlijke fun, met de grootste directe spontaniteit zal laten vallen, als er tijdens de dag weeral iets super dringends te doen valt.
De grote euforie van je dag perfect afgepunt te hebben, vervalt soms in het kleine besef, dat je jezelf, wat je echt wil doen, af en toe vergeet. Me-time inlassen wordt dat genoemd: momenten voor jezelf. Niet als beloning, maar gewoon zomaar. In alle rust een babbeltje doen met iemand, zonder op je klok te kijken. Zien dat de zon schijnt en een zalig niet voorzien terrasje doen. Flaneren door een winkelstraat zonder echt iets te moeten kopen. Zomaar iemand bellen omdat je er zin in hebt. Een wandeling langer maken dan gepland omdat je voelt dat je ervan geniet.
Ga ik zo maar door? Je weet het wel: het zijn de extra’s, jouw persoonlijke crème-fraiche, de kers(en) op je taart.
De MOET moet eraf, het is tijd nu voor het fabuleuze MOGEN.
Wil je je tijd ook anders herschikken?
Laat het me weten! Ik zie en hoor je graag!