Als ik dagelijks doorheen FB en andere social media scroll, dan wordt mijn
aandacht als vanzelf gezogen naar die mooie inspirerende verhalen.
Iemands levensloop, de ‘turning point’, en al het fabuleuze dat erop volgt.
Het leest altijd als een sprookje met een happy ‘I did it’ end.
Ben ik daar jaloers op? Nee, eigenlijk niet.
Het geeft me altijd het bevestigende
gevoel dat er in een leven héél veel mogelijk is.
En als het voor een ander kan, dan kan het ook voor mezelf.
Het besef dat er zo veel meer zit in jezelf, dan al hetgeen je dagelijks automatisch doet.
‘Ergens onderweg ben/was ik mijn droom kwijt geraakt’
is een zin die als een louterende boutade ook vaak opduikt.
Zo’n mooie uitspraak, denk ik dan. Het getuigt van een zekere verslagenheid,
een ontnuchterende vaststelling, maar het impliceert meteen ook
dat het besef er is/was om er echt iets aan te doen.
In de coaching is er ook zo’n techniek: we noemen het de ‘Wondervraag’.
Stel dat je ongelimiteerd mag dromen, los van alle materiële beperkingen,
los van je specifieke context, wat zou je dan wensen voor jezelf?
Waarvan droomde je tijdens je kinderjaren? Als je een rollenspel speelde
met je kameraadjes, wie was je dan? Wat was je lievelingsspeelgoed?
Wie wou je zijn? Wat wou je bij voorkeur doen?
Misschien is waarover je droomde nu intussen je dagelijkse realiteit.
Wat me ook opvalt is dat degenen die hun droom echt beleven
zich hierover uiten met een dankbare bescheidenheid.
Het ‘to good to be true’ gehalte moet niet extra opgepoetst worden.
Het is er gewoon als een in het oog springend gegeven.
Maar misschien ook ben je gewoon ergens ingerold en raak je er niet meer uit.
Je zit in een onbevredigend automatisme, met wel een zeker materieel comfort als dagelijkse sussende beloning. Je voelt dat je grens bereikt is, en dat
wat je doet te ver af staat bij wie je werkelijk bent of wil zijn.
Is dat verontrustend? Helemaal niet! Het is juist een wake up call naar het potentieel dat in je zit. Beseffen dat je elke dag een nieuwe richting kan geven aan je leven. Maar wat doe je dan met die vaststelling?
Een midlife coach kan jou daarbij assisteren. Uitzoeken hoe je op een praktische manier dichter kan komen bij jezelf. De obstakels opruimen,
je potentie naar boven halen. Meer grip krijgen op je leven.
Nu ben ik wel benieuwd. Hoe ver sta jij af van hetgeen je droomde dat jouw
leven zou kunnen zijn? Of beleef je je droom nu al elke dag opnieuw?
Let me know!
Ik zie & lees je graag!